مردم فقیر بیشتر قرض می‌کنند، کمتر پس‌انداز می‌کنند، بیشتر سیگار می‌کشند، کمتر ورزش می‌کنند، بیشتر مشروب می‌نوشند، و کمتر غذاهای سالم می‌خورند.
پژوهشها نشان میدهند که ضریب هوشی افراد در شرایط فقر پایینتر از زمانیست که دچار کمبود نیستند.
بنابراین برخلاف دیدگاه رایج رفتار فقیرانه یک نقص شخصیتی نیست وبیشتر معلول شرایط زندگی در فقر است.
مردم وقتی که می‌بینند با محدودیت پول، زمان یا غذا روبرو هستند، رفتارشان تغییر می‌کند.
و «طرز فکرِ زندگی در تنگ‌دستی» برآنها غالب میشود. این کمبودها تمام حواس افراد را روی چیزی متمرکز می‌کند که در لحظه کم دارتد. چیزی به اسم آینده‌نگری وجود نخواهد داشت. و نادرستی فقرا ناشی از شرایط است نه ویژگی خاص آن‌ها.
روتگر برگمن
درباره این سایت